സന്തോഷസന്താനസന്താനമേ! ഭാഷാപിതാവായ എഴുത്തച്ഛന്റെ ഭാവനയും പദവിന്യാസവൈഭവവും അത്ഭുതാവഹമായിരുന്നു. ഒരു വാക്കിനു മറുവാക്കു വയ്ക്കാന് പറ്റാത്ത വിധം ഭംഗിയുള്ള പ്രയോഗങ്ങള്! പദവിന്യാസസുഖം ഏറ്റവും അനുഭവപ്പെടുന്നതു സ്തുതികളിലാണ്. അങ്ങനെയുള്ള ഒരു പ്രയോഗമാണു തലക്കെട്ടായി ഇവിടെ ഉപയോഗിച്ചിരിയ്ക്കുന്നത്. രാമായണത്തില് ഒരു തവണയും ഭാഗവതത്തില് രണ്ടു തവണയും ഈ വാക്കു കാണാം - ‘ സന്തോഷസന്താനസന്താനമേ ’ . ശ്രീരാമനെയും വിഷ്ണുവിനെയുമാണ് യഥാക്രമം എഴുത്തച്ഛന് ഇങ്ങനെ സംബോധന ചെയ്തിരിയ്ക്കുന്നത്. എന്നാല് എഴുത്തച്ഛന് ‘ സന്തോഷസന്താനസന്താനമേ! ’ എന്നു തന്നെയാണോ എഴുതിയത്? അടുത്തയിടെയായി പ്രസാധനം ചെയ്യപ്പെടുന്ന അദ്ധ്യാത്മരാമായണങ്ങളിലെല്ലാം കാണുന്നത് ഈ രൂപം തന്നെ. വാക്കിന്റെ അര്ത്ഥം നോക്കിയാല്, ആദ്യത്തെ ‘ സന്തോഷം ’ ആനന്ദം തന്നെ. അവസാനത്തെ വാക്കായ ‘ സന്താനം ’ കല്പവൃക്ഷവും. ഇടയ്ക്കുള്ള ‘ സന്താന ’ മോ? ഇതാണു പ്രശ്നം. അദ്ധ്യാത്മരാമായണത്തില്, ബാലകാണ്ഡത്തിലെ അഹല്യാമോക്ഷത്തിലാണ് എഴുത്തച്ഛന്റെ ആദ്യപ്രയോഗം. മഹര്ഷി വിശ്വാമിത്രനോടൊപ്പം വനത്തിലേയ്ക്കു പോകുന്ന രാമലക്ഷ്മണന്മാര് വിജനമായ ഗൌതമാശ്രമത്തിനു സ
History, Science, Current Affairs, Religion, Sports, Music....a variety of topics